Vlado Azinović, politolog i profesor na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu, prije četiri mjeseca je, zajedno s Muhamedom Jusićem, objavio istraživanje pod nazivom “Zov rata u Siriji i bosanskohercegovački kontingent stranih boraca”
U tom su se istraživanju Azinović i Jusić osvrnuli na broj ljudi s balkanskog područja koji su se otišli za Islamsku državu boriti na Bliski istok.
Istraživanje je utvrdilo pojedinačne identitete 156 muškaraca, 36 žena i 25-ero djece, državljana ili porijeklom iz Bosne i Hercegovine, koji su od kraja 2012. godine do kraja 2014. godine boravili u Siriji ili u Iraku.
Među njima, 48 muškaraca i 3 žene vratili su se u BiH do početka 2015. godine. U sukobima u Siriji i Iraku poginulo je najmanje 26 osoba, od onih čiji su identiteti evidentirani. Od ukupno 156 muškaraca, skoro jedna trećina, njih 44, od ranije su poznati policiji i sudovima.
Najveći broj putovanja u Siriju i povrataka iz Sirije u Bosnu i Hercegovinu registriran je tokom 2013. godine, a najčešći način odlaska u tu zemlju bio je avionom iz Sarajeva, preko Istanbula, za Gaziantep ili Hataj, te odatle kopnenim putem do Kilisa i Azaza, odnosno Rejhanlija i Bab al-Have.
Motivi za odlazak su različiti, ali za pretpostaviti je da većina dobrovoljaca odlazi na ratišta u Siriji i Iraku jer u tom poduhvatu vidi ispunjenje vjerskog naloga. Međutim, iz niza pojedinačnih primjera vidljivo je da značajan broj drugih faktora (ekonomskih, socijalnih, generacijskih i drugih) potiče, olakšava ili ubrzava takve odlaske.
