Za vrijeme studija bio je aktivan u revolucionarnom studentskom pokretu. Najprije je postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a 1940. godine je primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Kao predstavnik studenata Poljoprivredno-šumarskog fakulteta, bio je januara 1938. godine izabran u Upravu Potpornog udruženja na Beogradskom univerzitetu. Krajem 1939. godine, u vrijeme zaoštrenih političkih prilika nastalih nakon demonstracija Hodžić je bio član redakcije lista „Naš student”.
Pored Beograda, politički je djelovao i u rodnom kraju, najčešće tokom raspusta, a naročito nakon zaposlenja u školi. Djelovao je među omladinom pa je početkom 1941. godine formirao aktiv Saveza komunističke omladine Jugoslavije, koji je imao 12 članova. Nakon okupacije Jugoslavije, Husein je po nalogu Okružnog komiteta KPJ za Tuzlu, ostao u Tešnju, gdje je radio na organiziranju partijske organizacije. Svih 12 članova skojevske organizacije, koju je formirao, stupili su u partizane, a zahvaljujući njegovim političkim radom Tešanj je dao 30 prvoboraca. Također, narod ovog kraja je dao znatnu podršku Narodnooslobodilačkom pokretu.
Prve borbe u kojima je učestvovao vođene su u blizini Teslića i u njima se pokazao kao vrlo hrabar borac. Krajem marta je bio uključen u Proleterski bataljon Bosanske krajine, u kome je 25. marta 1942. godine bio postavljen za političkog komesara Druge grmečke čete. Sa ovom jedinicom, vodio je teške borbe sa četnicima kod Jelanjske i sa ustašama, kod Donje Lepenice. Pošto je u bataljonu bio najstariji po članstvu u KPJ, bio je postavljen za partijskog rukovodioca.
Nakon formiranja, Proleterski bataljon je djelovao na terenu Četvrtog krajiškog partizanskog odreda, ali nakon serije četničkih pučeva, bataljon se našao u veoma teškoj situaciji i vodio je teške borbe sa četnicima. Jedan od najtežih sukoba bio je na planini Motajici, 8. juna 1942. godine, kada je u borbama sa četničkim i njemačko-domobranskim snagama bataljon pretrpio velike gubitke, u kojima je bio prepolovljen. Tada je stradao cijeli Štab bataljona, pa je prilikom formiranja novog rukovodstva Husein bio izabran za sekretara Partijskog biroa.
Nakon tragedije na Motajici, novo rukovodstvo bataljona je donijelo odluku da se povuče iz Bosanske krajine, jer su svi prilazi Kozari bili blokirani, zbog neprijateljske ofenzive na Kozaru. Nakon napornog marša od nekoliko dana, bez vodiča i u vrlo teškim uvjetima, bataljon je prešao Savu i željezničku prugu Beograd-Zagreb i došao na sektor Štaba slavonske operativne zone, gdje su se povezali sa slavonskim partizanskim jedinicama. Tokom borbi u Slavoniji, stradao je dio komandnog kadra, pa je Husein bio postavljen za komandanta Proleterskog bataljona. U drugoj polovini oktobra 1942. godine bataljon se vratio iz Slavonije na Kozaru, probijajući se pored Pakraca i Bosanske Dubice, savladavši neprijateljske zasjede na zaposjednutoj pruzi.
Nakon povratka na Kozaru, u jednoj od prvih borbi koja je vođena kod Draksenića, bila je zarobljena grupa domobrana. Među zarobljenicima, Husein je prepoznao jednog svog zemljaka iz Tešnja, koga je poznavao iz škole.
Zarobljeni domobran je izrazio želju da ostane u partizanima, a nekoliko dana kasnije bila mu je vraćena i puška. U blizini podkozarskog sela Bukovica, kod Laktaša, 29. oktobra 1942. godine, zarobljeni domobran je iskoristio trenutak nepažnje i prišao Huseinu dok se umivao i ispalio mu metak u grudi, a potom izvršio samoubistvo.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, na današnji dan 1953. godine, Husein Huso Hodžić proglašen je za narodnog heroja.
Osnovna škola u Tešnju i danas nosi njegovo ime.
slobodna-bosna.ba/zosradio.ba
