Srebreno djetinjstvo, roman za mlade istaknutog bosanskohercegovačkog pisca, akademika Bajruzina Hajre Planjaca, čija se radnja dešava u Srebrenici, za vrijeme genocida, 11. jula ove godine, zvanično se pušta u prodaju u Albaniji i Kosovu.
Fëmijëria e argjendtë, kako se u prevodu zove roman Srebreno djetinjstvo, pojavio se u izdanju Izdavačke kuće PENA iz Tirane i Prizrena, u prevodu Ilira Krasnića, prof.
Zanimljiva je činjenica da će se uporedo sa prevodom na albanski jezik, ro-man Srebreno djetinjstvo, u izdanju iste izdavačke kuće, pojaviti i na bosanskom jeziku.
Glavni i odgovorni urednik ovih izdanja, Mensur Bytyqi, inače i vlasnik ove ugledne izdavačke kuće rekao je:
– Odlučio sam se da prevedem i objavim ovaj zanimljivi roman, čija se radnja, uglavnom dešava u Srebrenici, za vrijeme planetarne tragedije – genocida i uvjeren sam da ovo štivo interesuje albance, ali i druge narode. Stoga sam se odlučio da objavim i bosansko izdanje, jer u Albaniji i Kosovu ima dosta ljudi koje zanima ova interesanstna knjige, a koji govore bosanski jezik. Zvanična prodaja starta 11.jula u svim knjižarama i već se pobudio veliki interes.
Recenzenti ove knjige koja se mora čitati u dijelovima (jer čitaoca tjera na suze) su akademik Gradimir Gojer, mr. Fatmir Alispahić i Željko Grahovac, prof., koji je na kraju rekao:
„Konačnno, upitat ćemo se na samom kraju -da li je autor zaista uspio u onom što nam se na početku činilo nemogućim; da jezikom i izrazom bliskim mladim generacijama danas estetski uobliči i sublimira onu najtežu moguću istinu o zlu i o tragizmu najmračnijeg poglavlja naše nove historije?
Potpisnik ovih redova misli da jest i ovaj tekst ostavlja iza sebe kao svoj skromni doprinos artikulacije tog i takvog stava.“
Planjac, koga je Nacionalna i univerzitetska biblioteka Bosne i Hercegovine nominovala za prestižnu nagradu Astrid Lindgren ‘23.-najveću nagradu na svijetu za dječiju književnost, je jedan od najprevođenijih savremenih bosansko-hercegovačkih pisaca za djecu, čije se knjige objavljuju u dvadesetak država Evrope, Amerike i Indije, nam je rekao:
– Najsretniji bih bio da ovaj roman nikada nisam napisao i da se nije desio genocid, no osjećam se sada ponosno što knjiga putuje svijetom i svjedoči o strahotama koje su počinjene nad narodom kome pripadam.
