Dino Škrgić, student četvrte godine na Odsjeku za fiziku Prirodno-matematičkog fakulteta u Sarajevu, primljen je na doktorski studij u Sjedinjenim Američkim Državama, na Univerzitetu Bafalo, i to kao najbolje rangirani kandidat koji je osvojio prestižnu stipendiju.
Kako ovaj mladi fizičar kaže za “Nezavisne novine“, ljubav prema nauci pojavila se već u djetinjstvu, osnovnu i srednju školu završio je u rodnom Cazinu, nakon čega je u Sarajevu upisao teorijsku fiziku, gdje ima prosjek ocjena 9,88.
“Ovaj uspjeh mogu pripisati obrazovanju koje sam stekao na Odsjeku za fiziku u Sarajevu, ali i istraživačkim projektima u kojima sam učestvovao. U Bafalu sam primljen odmah, prije službenih odluka, te mi je javljeno da sam nominiran za ‘Graduate School Fellowship’, što je velika novčana nagrada u trajanju od pet godina. Mislim da se dodjeljuje jedna na nivou čitavog univerziteta”, rekao je Škrgić i napomenuo da mu je najveća podrška tokom ovog procesa bila njegova djevojka.
Dodaje da je već na početku treće godine studija shvatio da je vrijeme za razmišljanje o planovima za budućnost.
“Jedina stvar u koju sam bio siguran jeste da želim nastaviti da se bavim fizikom, a nakon što sam vidio da SAD nudi izuzetno dobre prilike za nastavak studija, a i na savjet mentora, bio sam siguran da tu želim nastaviti školovanje. Počeo sam tražiti univerzitete i gledati čime se konkretno bave. Nakon pisanja CV-a, motivacionog pisma i skupljanja ostalih dokumenata, uslijedio je dug period čekanja. Ipak, četiri univerziteta su mi javila da sam primljen, što su bile odlične vijesti”, kaže on.
Mladi fizičar ističe da je izbor bio jako selektivan, kao i da se u prosjeku prijavi od 600 do 700 studenata, a odsjeci primaju oko 10.
“U Americi već od sredine augusta počinje semestar. Nadolazeći studenti su obično asistenti na odsjeku, a to podrazumijeva držanje laboratorijskih vježbi. Međutim, meni je ponuđena opcija držanja auditornih vježbi, što nije česta stvar, jer je tih pozicija puno manje. To sam dobio zbog držanja dodatnih vježbi, demonstracija, na svom odsjeku i jako mi je drago zbog te prilike. Na drugoj ili trećoj godini student se prebacuje na istraživačkog asistenta ili Research Assistant i tu plata ne dolazi iz odsjeka, već iz sredstava mentora”, objašnjava Škrgić.
Napominje da se nakon završetka doktorskog studija planira vratiti i tražiti postdoktorske pozicije u BiH ili u Evropi, a ističe i da mu nije svejedno napustiti Sarajevo i kolege sa kojima studira.
“Njihova reakcija je bila pozitivna i jako mi je drago da sam stekao prijatelje koje ću pamtiti. Od porodice i dalje dobivam čestitke, i definitivno će mi nedostajati. Još od osnovne škole sam se zanimao za matematiku i kada sam vidio da je to jezik prirode i da se pojave u stvarnom životu mogu modelirati matematičkim konceptima, rodila se strast i ambicija koja ne jenjava, a ozbiljnije sam se počeo baviti fizikom u srednjoj školi”, prisjeća se Škrgić.
Napominje da je tokom studija učestvovao na velikom broju istraživačkih projekata iz oblasti kosmologije i astrofizike.
“Radio sam na gravitacionom lensingu, ako ste ikada vidjeli slike galaksija gdje su zakrivljene, ta zakrivljenost nam može reći nešto više o strukturi svemira i potencijalnoj tamnoj materiji, kao i na kozmičkom pozadinskom zračenju, koje se koristi za istraživanje ranog svemira, jako brzo nakon Velikog praska. Radio sam i na gravitacionim talasima, i, meni lično najzanimljivije, teoriji modifikovane gravitacije. Ta teorija predlaže drugačiju formulaciju zakona gravitacije na galaktičkim udaljenostima. Na ovim projektima radim od svoje prve godine, te sam imao priliku održati poster prezentaciju na međunarodnoj konferenciji fizike u Sarajevu, kao najmlađi učesnik”, objašnjava Škrgić.
Ističe da je Univerzitet u Bafalu najveći državni univerzitet u saveznoj državi Njujork.
“Zadnjih godina doživljavaju ogromnu ekspanziju, što se odrazilo i na njihov odsjek za fiziku. Pored toga što su na odsjeku vodeći svjetski stručnjaci iz oblasti fizike elementarnih čestica, također dobivaju ogromna sredstva od Vlade SAD. Problem sa teorijskom fizikom je manjak primjenjivosti, što za sobom vuče i manjak sredstava za istraživanja. Međutim, u Bafalu nemaju taj problem, što je bio jedan od presudnih faktora za odabir univerziteta. Rečeno mi je da imam priliku da se bavim onim što me interesuje, što je prilika koju mi nisu dali ostali univerziteti na koje sam primljen”, kaže on.
Dodaje da je preko internet foruma upoznao nekoliko osoba koje studiraju na Univerzitetu u Bafalu.
“Pored njih, profesori sa kojima sam bio u kontaktu su mi ogromna podrška za administrativne sitnice, ali i za stvari vezane za studij. Mislim da taj prelaz sa studija na posao, uz selidbu na drugi kraj svijeta, neće biti jednostavan, ali da će i te kako vrijediti”, zaključio je Škrgić.
